Terapia zaburzeń mowy i komunikacji ma na celu usunięcie lub złagodzenie zaburzeń, które występują u dzieci czy też u osób dorosłych, u których komunikacja językowa na skutek tych zaburzeń jest zakłócona.
Do głównych zaburzeń mowy i komunikacji należą m. in.:
AFAZJA
utrata zdolności mowy, która nastąpiła na skutek ogniskowych uszkodzeń mózgu. Afazję spotyka się u ludzi w różnym wieku, jednakże najczęściej występuje ona u ludzi starszych, między innymi na skutek udaru, wylewu, urazu czaszki.
DYZARTRIA
jest jednym z wielu typów zaburzeń mowy. Dyzartria wynika z dysfunkcji aparatu wykonawczego (języka, podniebienia, gardła, krtani). Dyzartria najczęściej jest spowodowana: uszkodzeniem mięśni, nerwów czaszkowych, jąder tych nerwów, dróg korowo-jądrowych, układu pozapiramidowego.
JĄKANIE
to zaburzenie płynności mowy, które ujawnia się podczas komunikacji słownej. Objawiające się najczęściej niezamierzonym przerywaniem wypowiedzi, „zacinaniem się”, powtarzaniem wypowiedzi, zniekształceniem sylab lub całych słów. W przypadku jąkania dodatkowym czynnikiem utrudniającym terapię jest niechęć do mówienia – logofobia.
